Özlemişim uçağa binmeyi. Eskiden ne çok binerdim. Ah o eski günler! Neyse, geçmişe hayıflanmaktansa anın tadını çıkarmak lazım: Bak, hala sabahın köründe uçağa binecek fırsatın ve olanağın var. Yeni bir kitaba başlamanın da heyecanı ile birleşince anın keyfine doyum olmuyor doğrusu. Bir de şu dün akşam içtiğim Majezik'in midemde yarattığı şiddetli ağrı geçerse ballı kaymak. İler görüşmesine gidiyorum bu arada bu cumartesi sabahı, sabahın köründe. Bugünün cumartesi olduğu biletleri almadan aklıma geleydi büyük ihtimal ta burdan oraya kalkıp da gitmezdim ama bir an bir il teklifi alıyor olmanın heyecanı cumartesileri çalışmayı tercih etmeme kararımı hatırlamama engel oldu. Olsun, vardır bunda da bir hayır. Hiç bir şeye olmasa bile, haftalar sonra bugün uçağa yetişebilmek adına 05.30 civarı uyanmam vesilesiyle #40sabaherkenkalk projesine de yeniden başlatmama vesile olur belki bu seyahat. Eski-yeni memleketimizi bir de günübirlik ziyaret edelim bakalım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder