Koş koş koş...

Son iki gündür yazamadım çünkü ilk gün çok hasta ikinci günse çoook yorgun ve çok hastaydım; erken yatıp dinlenmesem bugüne toparlanamazdım.
İşteki ilk günüm biraz hayal kırıklığı, biraz eğlence ve bol boş oturmayla geçti. İşe gitmediğim günler için "gelmenize gerek yok, siz işinize bakın" diyen patronum imzalamam için ücretli izin formlarını önüme koyunca, çalışanların sözde üstü kapalı konuşmaları işlerin çok da öyle patronun anlattığı kadar ideal şekilde yürümediğini sezdirince hayal kırıklığı kaçınılmaz oldu. Henüz ikinci gün izlenimlerini edinemedim çünkü işe gitmedim. Yok yok, işten ayrılmadım, en azından henüz ayrılmadım. İşteki ilk gün öğleden sonra çok istediğim bir şirketten arayarak ertesi gün için iş görüşmesine davet edildim. Ve ben buna rağmen işimden ayrılmadım; evet :) Ama görüşme talebini de kabul ettim. Bu aramanın üzerinden bir kaç saat ya geçti ya geçmedi, kuzumun kulak doktoru ameliyatı ertesi gün sabah yapabileceğimizi söyledi. İl görüşmesini düşünerek randevu verilen saate kadar işimizin bitip bitmeyeceğini sorduğumda rahat rahat yetişeceğimizi söyledi. Bunun üzerine ertesi gün için yine izin aldım patrondan. Neyse ki çok anlayışlı kendisi; pazartesi önüme koyar yine izin kağıtlarını. Neyse önemli olan izin alabilmiş olmam. O gün kar bastırınca ofisten erken çıktık ama eve geldiğinde saat yediye gelmek üzereydi. Zaten gün boyu gözlerim hayatımda hiç ağrımadığı kadar ağrımıştı (sanırım bir kaç gecelik uykusuzluğun da katkısı vardı vücudumdaki sinsi mikropların yanı sıra), ayrıca ofisin de pek sıcak olduğu söylenemezdi doğrusu. Eve geldiğimde her yerim ağrıyordu. Zar zor yemek yiyip duşa girdikten sonra kuzumu uyutup ben de yatağa yollandım. Bu arada da aklımdan sürekli kötü düşünceleri kovmaya çalışıyordum. Ağrılar nedeniyle yarım yamalak bir uyku sonrası sabah erkenden hastaneye gittik. Rabbim herkesin evladına sağlık sıhhat versin. Ne kadar basit bir operasyon olursa olsun insanın içi gidiyor, güzel şeyler düşünmek için kendimi paraladığım ve sürekli dua ettiğim kırk dakikanın sonunda yavrumu hasta bakıcının kucağımda yarı baygın gördüğümüzde dünyalar bizim oldu. Sağlık gerçekten en büyük hazine bu dünyada. Tüm bebeklere, çocuklara sağlıklı, sıhhatli upuzun ömürler nasip etsin Rabbim. Çok şükür sonrasında da her şey yolunda gitti ve öğleden sonra hastaneden çıktık. Bu arada ben kızımı babasına emanet edip (neyse ki tamamen ayılmıştı o sırada; narkozdan ayılırken biraz mızıkladı ama olacak tabi o kadar. Ama bir kere daha fark ettim ki 6 yaşına yaklaşmakta olan bir çocuk için bile şu dünyadaki en sakinleştirici şey anne kucağında duyduğu "şşşşşş" sesi) iş görüşmesine gittim. Görüşme iyi geçti (bence tabi); onlar açısından da olumlu olursa 3 hafta içinde döneceklermiş bana. Sonrasında 2 görüşme daha olacakmış bu durumda. Hayırlısı bakalım. Ben görüşmeden çıktığımda kızım da hastaneden taburcu edilmiş. Evde kavuştuk birbirinize. O ana kadar gayet iyi olan kuzucuk beni görünce biraz mızıklamaya başlamış babasının dediğine göre. E o kadarcık da nazı olsun artık kuzucuğumun annesine. Kardeşimle eşi de gelmişler hastaneye. Onlar da geldiler eve. Ailecek çok güzel bir akşam yemeği yiyip kuzuyla oyun oynadıktan sonra kuzuyu yatırdım. Yalnız bu arada acayip bir karın ağrısı başladı bende. Tuvaletle salon arasında mekik dokudum kuzu uyuduktan sonra. Kardeşimle eşi gittikten sonra da sıcak su torbasını doldurup yatağa girdim. Bir de kuru kahve içirdi annem. Bir kaç kez daha tuvaleti ziyaret ettikten sonra uyumuşum. Sabah saat yedide kuzunun "saat yediii" sesiyle uyandık. Bugün evde dinlenir diye planlıyorduk ama okula gidip kendi yazdığı (aslında çizip boyadığı) öyküyü anlatmak istedi arkadaşlarına. Baktım keyfi yerinde, "hadi git o zaman" dedim ben de. O okuldayken ben de evi derledim, topladım, sildim, süpürdüm. Yalnız çamaşırlar kaldı; kimi askıda, kimi ütü sepetinde kimi de katlanmış, yerleştirilmeyi bekliyor bir başka sepette. Onlar da yarına artık. Bugünlük iyi iş çıkardım / çıkardık bence. Aferin bize :)
Bu arada, buraya kadar okuduysanız zahmet edip; şu görüşmesine gittiğim iş için hayırlısını diler misiniz  hakkımda? Çoook teşekkürler :)